Ο παππούς ο Στέλιος, ο στυλοβάτης της οικογένειας, γεννήθηκε την 4η Οκτωβρίου του 1948 στον Αποκόρωνα Χανίων. Ήταν το τρίτο από τα 8 παιδιά του Βαγγέλη και της Γεωργίας. Ο πατέρας του Βαγγέλης, επιπλοποιός στο επάγγελμα είχε περίοπτη θέση στο χωριό του τον Κουρνά, όπου όλοι τον αντιμετώπιζαν με σεβασμό.

Ο παππούς Στέλιος, παρά τα πολύ δύσκολα χρόνια και τις όποιες οικονομικές δυσκολίες της εποχής, ζει στην Κρήτη υπέροχες παιδικές στιγμές. Γι αυτό εξάλλου το νησί αυτό και η κουλτούρα του τον ακολουθεί σε κάθε βήμα της μετέπειτα ζωής του. Είναι γραμμένη στο DΝΑ του η λεβεντιά, το θάρρος, η αυστηρότητα μα πάνω από όλα οι αρχές που διακρίνουν ένα γνήσιο Κρητικό.

Χάριν μιας βεντέτας, οι γονείς του αποφασίζουν να μετακομίσει η οικογένεια στο Ηράκλειο της Κρήτης αφήνοντας όλα τους τα υπάρχοντα πίσω στον Κουρνά. Ζουν εκεί για δύο χρόνια προτού μετακομίσουν οριστικά το 1960 στην Αθήνα, στην περιοχή των Τουρκοβουνίων. Όντας ο μεγαλύτερος από τα αγόρια, ο παππούς ο Στέλιος από την ηλικία των 12 αναγκάζεται να δουλεύει σκληρά καθώς το εισόδημα του πατέρα του είναι πλέον πολύ μικρό για να συντηρήσει μια τόσο μεγάλη οικογένεια. Αλλάζει πολλές δουλειές αλλά ταυτόχρονα φοιτά στο νυχτερινό Γυμνάσιο των Αθηνών «Παρνασσός». Στην ηλικία των 16 ετών πιάνει δουλειά ως ναυτικός και για 2 χρόνια ταξιδεύει σε πολλά μέρη του κόσμου.

Το 1968 κατατάσσεται στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού και επιλέγεται ανάμεσα σε εκατοντάδες καταδρομείς για να υπηρετήσει στη Μοίρα Αλεξιπτωτιστών. Βασικός λόγος της επιλογής του αυτής ήταν ο μισθός των καταδρομέων , τον οποίο και χρησιμοποιεί πάλι για την οικογένεια του.

Ο παππούς Στέλιος κατά τη θητεία του στα αλεξίπτωτα.

Το 1970 χάνει τον πατέρα του και αναλαμβάνει έκτοτε το ρόλο του πάτερ φαμίλια. Τον επόμενο χρόνο στις 26 Δεκεμβρίου του 1971, παντρεύεται τη γυναίκα που θα αποτελέσει το στήριγμά του για το υπόλοιπο της ζωής του. Την Ελευθερία.

Ο παππούς Στέλιος και η γιαγιά Ελευθερία αποκτούν γρήγορα δύο παιδιά τη Γεωργία και τον Βαγγέλη, τον πατέρα του Στέλιου.

Ο παππούς Στέλιος και η γιαγιά Ελευθερία στον αρραβώνα τους. 

Το 1980 μεταναστεύουν στη Σαουδική Αραβία, όπου ο παππούς Στέλιος δουλεύει για ελληνική πετρελαϊκή εταιρεία, την Petrola. Δύο χρόνια αργότερα γεννιέται και το μικρότερο από τα τρία παιδιά της οικογένειας, ο Χρήστος. Ο παππούς Στέλιος θα περάσει εδώ τα επόμενα δέκα χρόνια από τη ζωή του.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα ο παππούς Στέλιος ασχολείται πλέον με την οικογενειακή επιχείρηση εμπορίας υαλοπινάκων που διατηρεί με τον αδερφό του Μάρκο και τον γιο του Βαγγέλη.

Οι πιο ξεχωριστές ημέρες της ζωής του είναι εκείνες της γέννησης των τριών εγγονών του , Στέλιου, Άγγελου και Ιωσήφ-Μάριου. Προσπαθεί πάντοτε να ικανοποιεί ότι επιθυμία έχουν οι τρεις εγγονοί του χωρίς δεύτερη σκέψη. Για αυτόν το λόγο εξάλλου αποφασίζει το 2003 να φτιάξει το εξοχικό στο Λουτράκι, ως ένα μέρος χαράς και ανάπαυσης όλης της οικογένειας.

Ο παππούς και τα δύο του εγγόνια, Στέλιος και Άγγελος.

Μαζί με τη γιαγιά Ελευθερία και τον Ιωσήφ-Μάριο.

Με τον Στέλιο δε μοιράζονται μόνο το ίδιο όνομα (Στέλιος Κρασαδάκης του Ευαγγέλου) αλλά και μια αμοιβαία αδυναμία ο ένας προς τον άλλον. Τα μάτια και το χαμόγελο του παππού εξάλλου ήταν τόσο λαμπερά όσο ποτέ την ημέρα που ήρθε στη ζωή ο Στελάκης.

Ο παππούς Στέλιος ή παππούκας (όπως άρεσε στο μικρό μας Στέλιο να τον φωνάζει) παρά την επάρατη νόσο που τον χτυπά τον Ιούνιο του 2011, καταφέρνει με πείσμα και πολλή δύναμη να παλέψει έτσι ώστε να κρατηθεί στη ζωή. Γνωρίζει πως η οικογένεια του τον έχει ακόμη ανάγκη και δεν το βάζει κάτω.

Η οικογένεια όλη μαζί στη βάπτιση του Ιωσήφ-Μάριου..δεμένη όπως πάντα!

Την 3η Νοεμβρίου του 2011 όλα όμως αλλάζουν... Ο άδικος και αναπάντεχος χαμός του πολυαγαπημένου του εγγονού τον διαλύει, τόσο σωματικά όσο κυρίως ψυχικά. Είναι κάτι το οποίο, αν και μαχητής σε όλη του τη ζωή, δεν ξέρει πλέον πώς να το παλέψει. Δε θέλει άλλο πια να παλέψει... Έτσι 6 μήνες και 6 ημέρες μετά, την 9η Μαΐου 2012 ο παππούς ο Στέλιος σβήνει. Σβήνει όμως ανάμεσα στην οικογένεια του, η οποία γύρω του σαν μια γροθιά του ζητάει μια τελευταία χάρη. Να συνεχίσει εκεί ψηλά να κάνει, αυτό που του άρεσε τόσο πολύ όταν ήταν ακόμη εδώ. Να μη χαλάει κανένα χατίρι του μικρού Στέλιου....

Οι δύο Στέλιοι μας...ξανά μαζί!